BALTANIN SAPI AĞACIN DALI

Dünyada en çok dua eden insanların kim olduğunu söylesem küçük bir çocuk bile ‘Biz Müslümanlar!’ cevabını vermekte zorlanmayacaktır. İyi de hem en çok dua eden bizleriz hem de birlik ve bütünlük konusunda en dağılmış durumda olan da yine müslümanlar. Burada bir gariplik, bir yaman çelişki yok mu sizce de? Hâşâ, Hz. Allah’ın bize bir garazı mı var ki bugün dünyada her yerde Müslüman kanı dökülüyor? Yoksa bizim dualarımızı mı kabul etmiyor Yaradan? Yahut da samimi mi bulmuyor bizi Halikımız? Gözyaşları içinde dua eden nice Müslüman görmüş birisi olarak yaşanan acılara, samimiyet eksikliğini tek sebep olarak gösterenlere itiraz ederim ben. O zaman nedir bizi gerek coğrafyamızda gerekse dünyada bir beladan başka bir musibete götüren ana neden? Elbette yukarıda çalakalem saydığımız sebepler de etkilidir; ancak asıl neden başlıkta gizli. Her birimiz diğerimizi kesen baltanın sapı olmaktan kendimizi kurtaramıyoruz.

Bireysel hayatımızı merkeze alalım ilkin; kaçımız bir Müslüman kardeşimizin zararına sonuç doğuracak bir meselede ona düşmanlık edenlerle işbirliğinden kaçınıyoruz? Kitabımız ısrarla birlik olmanın öğüdünü verip dururken kaçımız ülkemizdeki ve dünyadaki farklı mezhep ve cemaatlerin bir araya gelmesi için ortak bir girişim başlatıyoruz? Elbette tüm insanlar ve batıl da olsa diğer inanç sahipleri de bizim için saygıya layıktır; ancak diğer inanç sahiplerine gösterdiğimiz hürmeti kendi inancımızdan olan farklı yorum sahibi gruplara gösterdiğimizi söyleyebilir miyiz? Zengin işadamlarımız hodbinlikten kurtulup biraz da diğer kardeşim kazansın merkezli paylaşımcı ilkelere göre hareket edebiliyor mu ticaretlerinde?

Ellerini açtığında birlik ve bütünlükten bahseden din görevlilerinin ne kadarı dua makamından reel dünyaya döndüğünde dilinden çıkanı eylemlerine yansıtabiliyor? Yönetim gücünü elinde tutanların yanlışlarını onaylamadığını ilan eden kaç tane kanaat önderimiz mevcut hali hazırda? Farklı kanat grupları arasında düzeyli iletişim ve işbirliği mi hakim yoksa her fraksiyon kendini hak diğerlerini batıl mı sayıyor? Tüm dini grupların yapılanmalarında saydamlık, katılımcılık ve şeffaflık mı egemen yoksa sen sadece parayı ver ama başka işlere karışma, anlayışı mı? Din denince İslam’ın temel şartları dışında işbirliği, katılım, istişare, adil yönetim, erki paylaşma, istismarın her türlüsüne karşı duruş, kul hakkı, emanete sadakat, helalden kazanç gibi hasletleri de anlatıyor mu vaizlerimiz? Herkes olup bitenlerde biraz da kendi mesuliyetini görüp öz eleştiri mi yapıyor, acımasızca diğerlerini mi suçluyor?

Sayısı bir elin parmaklarını aşan dünya çapında faaliyet icra ettiğini varsaydığımız bir yığın yardım kuruluşumuz var. Ama hepsi bölük pörçük durumda. Kendini aşıp da birlik ve bütünlük sağlamaya dönük kaç tane sivil toplumumuz aktif olarak hizmet veriyor? O kadar üyesi var diye böbürlendiğimiz sendikalar insanlarımızı bölüp parçalıyor mu yoksa birleştiriyor mu? Diğer örgütlerin gönüllerini, dost ve bizim yapamadığımız bir faaliyeti gerçekleştiren tamamlayıcı fedakârlar olarak mı görüyoruz yoksa rakiplerimiz hatta yok edilmesi gerekli düşmanlarımız olarak mı ele alıyoruz onları? Hayırda yarışıyor muyuz yoksa birbirimizin kuyusunu kazmak için mi harcıyoruz enerjimizi?

Siyaset yapan liderlerimiz, acaba, yapıp ettikleriyle farkında ya da değil hattı zatında hangi baltanın sapı rolüne soyunmuş durumdalar? İktidarı bir kez eline geçirenlerimizin diğer siyasetçilere davranışları nasıl?  Onların eleştirilerini dikkate alıyorlar mı katkılarına teşekkür ediyor mu? Küçük de olsa her öneri sahibi muhalefete saygı mı esas yoksa yok sayma ve bitirme mi? Muhalefette kalanlar iktidardakileri devirmek için mi millete alternatif üretmek için mi varlar? Siyaset hizmet aracı mı bir mesleğin adı mı? Hâsılı, siyasetin dişlileri arasında kendini yenileyip heba olanların vebali biraz da biz onu kutsallaştıranlarda değil mi?

Elbette Allah’a ve Resulüne inanıyoruz biz Müslümanlar. Ancak Büyük Fotoğraf’a baktığımızda yalnızca kuru bir inanç olarak kalıyor bu iddia çoğu kez. Tüm iş ve işlemlerimizi emredildiği gibi yapmaktan çok uzağız bugün. Kararlarımızda istişareye önem vermiyoruz ve sadece benim dediğim olsun istiyoruz. Gücü ele geçiren diğer kardeşlerine acımasızlıkta sınır tanımıyor. Bizim birbirimize lakaytlığımızı gören hegamonik güçler de amaçlarına ulaşmak için aramızdaki boşluğu doğrusu çok iyi değerlendiriyor. Küresel politika yapıcıları her olayda suçlayarak bir yere varamayız. Öncelikle birbirimizle kardeş olduğumuzu hatırlamalı; her alanda bunun yükümlülüklerini yerine getirmeliyiz. Bizler ülkelerimizde öyle ya da böyle çeşitli kavgaların tarafı olarak hareket ederken dünyada gerek müslümanların, gerek Türklerin ve gerekse tüm diğer ezilenlerin hakkını savunamayız. Böylesi bir hamle havada kalır; evinde dirliği sağlayamayan dünyada birliği ikame edemez. Zira ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz ve lafla peynir gemisi yürümez.

v    ÇAĞRI: Bin parçaya bölünen müslümanların yapmaması gereken ilk şey, diğer bir müslümanı kesen baltanın sapı olmamaktır. Bugün birey ve cemaat olarak bütün müslümanları, acaba hangi baltanın sapı olduklarını, bir ihtimal, düşünmeye davet ediyorum.