PİNPON TOPU

Bugün için görünen manzarayı şöyle resmetmek mümkün: Sahibi olan iki el karşılıklı raketleri almışlar ve bir o yana bir bu yana durmadan sırtına vuruyorlar topun. Bazen biri bazen de diğeri galip geliyor oyuncuların. Biri yorulup az rehavete kapılınca öbürü alıyor istediği sonucu bu seferde. Maç uzadıkça uzuyor; top sıkılmadıktan sonra ne raketlerin ne de ellerin sahiplerinin oyundan bıkıp usanacağı da yok. Amaç sadece maç olsun değil bu oyunda. Bu iki oyuncu öncelikle sahayı başkasına vermiyorlar; çünkü maç yapmak isteyen başka sporcular da var etrafta dolaşan. Veya daha önce aynı sahayı kendinin bellemiş ama şu an hevesinden başka bir şeyi bulunmayanlar da. Masanın etrafındakiler bir yandan da topun silkinip kendine gelmesinden çekiniyorlar. Şimdilik pinpon topunun tek yapabildiği sırtına her vurulduğunda ses çıkarmak. Tabii top biraz patlak olunca çıkan ses de oldukça gürültülü oluyor.  

Coğrafyamızın hali pür melali ile pinpon topu ne kadar da ortak yönler arz ediyor değil mi? Yineleyerek bir daha soralım; nereden mi söz ediyorum? El cevap, dünyanın ezilmiş milletlerinin başında gelen ve arabesk bir ifadeyle söylersek acıların çocuğu durumundaki İslam âleminden. Düşündürücü olan yakın gelecekte de önümüzdeki tablonun değişme ihtimalinin olmaması. Yok, zira ortada zıplayıp duran ve bir o yana bir bu yana gelgitin dışında fonksiyonu olmayan pinpon topu konumundan uzaklaşmaya dönük ciddi bir çaba emaresi göremiyoruz. Dün Amerika’ya şeytan diyen Irak ve İran merkezli Şii camiası bugün onunla iş tutmaktan kendini alamıyor. Dün onun desteğini alarak iktidara gelmek kendisi için bir meşruiyet arttırıcı gerekçe olan siyasal İslamcılara göre ise bugün Amerika şeytan değilse bile onun hamisi durumundaki güç olarak iç politikada halka pazarlanıyor. Hâkim güçler açısından ise mesele, patlayan pinpon topunun farklı renkli bir yenisiyle değiştirilmesinden ibaret.

Elin sahipleri olarak Amerika ve Rusya biraz da fırsat bulduklarında Çin, Fransa ve Almanya pinpon masasının etrafında yerlerini almış ve kozlarını paylaşır vaziyetteler. Raket tutan el olarak da bazen İsrail bazen de Ermenistan karşımıza çıkıyor. Bugün rol alan bir başka yardımcı unsur ise bu ülkelerden çıktığı iddia edilen ve her gün ihtiyaca göre bir yenisinin adını duyduğumuz sözde terör örgütleri. Masanın etrafında oyun oynayan bu oyuncuların bir de oynatıcısı, oyun kurucusu bulunuyor. Oyuncuların hangisi kazansın ya da kaybetsin o hep kazanıyor. En azından mevcut durumunu koruyor ve kaybetmiyor. Birleşik Krallık, kendini bu pozisyonda tutuyor. Her olayda dünyanın çeşitli ülkelerinden birçok insan kimi zaman Amerika’ya, kimi zaman Rusya’ya nadir olarak da Çin’e kızıyor. Amerika fazla kazanmaya başladığında Rusya’ya, bazen de Çin’e ve diğer oyunculara sus payı tarzında kazanma sırası geliyor. Zira bir oyuncunun uzun süre kazanması ya da kaybetmesi oyun kurucu için istenmeyen bir durum. Gözler oyunculardan ve oyundan sıkılır da kendisi bilinir hale gelir diye temkinli hareket ediyor asıl oyun kurucu. İngiltere perde arkasından, hedef olmadan sakince yaptırıyor yaptıracağını. Çünkü onun için önemli olan dünyanın temel enerji kaynaklarının paylaştırılmasında aslan payını almak.

Oynanan masa tenisinin çok fazla ilgilisi var. İlgilileri, seyircilikten oyunculuğa terfi edemiyorlar bir türlü. Seyirciler, genelde ya oyuncuları alkışlıyor yahut da onlara kızıyor veya taktik veriyorlar. Elini öyle değil de böyle tutması gerektiğinden bahisle akıl verenden tutun da savaşların çözümünde oyuncuların nasıl adımlar atması gerektiğinden söz edenlere kadar bir yığın seyirciye sıklıkla rastlıyoruz. Aramızda seyirciye güvenip de maça mı çıkılırmış, diyenlerimiz olabilir. Esasen özellikle dış saha maçlarında seyirci desteği hayatidir. Takımı kenetler o ve ateşli seyirci kitlesi olmadan oynanan her maç biraz eksiktir.  

Masadaki oyuncuların yorulup yahut da insafa gelip oyunda bize de sıranın geleceğini beklemek tarihi tecrübeye göre safdilliktir. Yapılması gereken azami şey, gönüllü olarak icra ettiğimiz pinpon topu işlevinden vazgeçip yeni bir masa bulmak ve kurallarını bizim belirlediğimiz bir oyunu oynamaya ve hemen ardından da yaymaya çalışmaktır. Bunun için atılması gereken ilk ve tek adım şahsiyetli insanlardan müteşekkil ülkeler haline gelmektir. Zira aralarında doğrudan bir anlam ilişkisi yokmuş gibi gözükse de sürü ve seyirci; şuur ve şahsiyet kelimeleri benzer sesle başlar. Bu konuda Büyük Fotoğraf’ın çıkış yolu, pergel metaforunda gizli. Onu da bir sonraki yazımızda kaleme alalım.

v   ÇAĞRI: Yaklaşık 300 yıldır Orta Doğu halklarının hali pinpon topunu andırıyor. Bu coğrafyada yaşayan Türkleri, Kürtleri, Arapları, Acemleri, Afganları, Peştunları ve kaderleri pinpon topuyla özdeş yeryüzünün bütün ezilenlerini, hep birlikte, raketi tutan ellere ‘YETER ARTIK!’demeye davet ediyorum.